Activiteit: Arlington National Cemetery - Arlington, Virginia

Activiteit: Arlington National Cemetery

Adres:      Arlington, VA 22211, Verenigde Staten

Ooit hoop ik alle staten van Amerika te hebben bezocht, dit gaat nog wel even duren, maar ik vind het een mooie doelstelling voor de rest van mijn leven. Ik ben, zoals jullie weten, al in een aantal verschillende staten geweest, maar ik heb nog niet eerder over de staat Virginia geschreven. De staat Virginia heb ik tijdens mijn reis naar Washington D.C. bezocht. Ik wilde namelijk erg graag naar het Arlington National Cemetery, het leek mij erg indrukwekkend om te zien en het lag erg dicht in de buurt van de locatie waar we destijds verbleven.

Het Arlington National Cemetery is een van de bekendste van de 139 nationale begraafplaatsen van de Verenigde Staten. Het is een militaire begraafplaats van maarliefst 253 hectare groot. De begraafplaats werd in 1864 tijdens de burgeroorlog opgericht en er liggen dan ook al militairen begraven vanaf deze tijd. Er zijn zelfs doden van eerdere oorlogen herbegraven in het Arlington National Cemetery. Naast militairen zijn er ook veel andere belangrijke Amerikanen begraven op de begraafplaats, zoals bijvoorbeeld politici, astronauten, honderden ontvangers van de Medal of Honor  en zelfs presidenten. In het totaal liggen er meer dan 300.000 mensen begraven op de begraafplaats en elke dag komen er zo’n 15 nieuwe graven bij.

Vanuit ons hotel, het Homewood Suites by Hilton WashingtonD.C,  zijn we vanuit het Mc Pherson Square Metro Station (een paar minuten lopen) met de blauwe metro naar het Arlington National Cemetery gegaan. Na een rit van een kleine 10 minuten kwamen we al bij het Arlington Cemetery Metro Station aan.  Ik moet zeggen dat ik me erg veilig voelde tijdens deze rit, een stuk veiliger nog zelfs dan in New York City, het gebruik maken van de metro in Washington D.C. kan ik dan ook aan iedereen aanraden.

Vanuit het metrostation was het een klein stukje lopen over de Memorial Drive naar de entree van de begraafplaats.  Het bord met de tekst “Welcome to Arlington National Cemetery our Nations most sacred shrine” maakte veel indruk op me. Er werd gevraagd respect te tonen, maar dat leek mij niet meer dan normaal. Het bordje staat er natuurlijk niet voor niks en in het verleden zullen er dan ook best wat mensen geweest zijn die dit respect niet gaven aan de begraafplaats en alle overledenen die er begraven liggen.

De entree tot de begraafplaats was gratis, alles wordt door de Amerikaanse overheid betaald en onderhouden. Aan de linkerkant van de entree lag het Visitor Center, hier zijn we heel even naar binnen gegaan om er te kijken en een plattegrond  te vinden van de begraafplaats, zodat we een beeld hadden van wie waar begraven lag.  Op de plattegrond zagen we dat het gebied van de begraafplaats heel erg groot was en dus besloten we om maar zo snel mogelijk het een en ander van dit grote gebied te gaan verkennen.

Toen we de begraafplaats opliepen wist ik niet wat ik zag, overal waar ik keek stonden witte grafstenen, het was echt heel erg indrukwekkend om te zien. Op elke grafsteen stond de naam van de overledene, de periode waarin de persoon leefde en ook de oorlog waarin de persoon gestorven was. Ik was er even stil van en voelde me wat down. Een stukje verderop werden de grafstenen steeds groter en mooier. Hier lagen de soldaten die hoger waren in rang en ook de personen die wat meer geld te besteden hadden.

Er konden verschillende routes gelopen worden over paden die op de begraafplaats gelegd waren. Een aantal graven welke we graag wilden zien waren die van oud president John F. Kennedy en zijn broer Robert F. Kennedy. Om bij deze graven terecht te komen liepen we via de Roosevelt Drive en de Weeks Drive over de Sheridan Drive. Op de Sheridan Drive was de begraafplaats van de 35^ste president van de Verenigde Staten te vinden. Het graf van John F. Kennedy bestond uit een rechthoekig gebied met in het midden aan de bovenkant een ronde plaat met daarop een eeuwig brandende vlam. Daarvoor lagen 2 grote zwarte stenen, de linker steen was van John Fitzgerald Kennedy en de rechter steen van zijn vrouw Jacqueline Bouvier Kennedy Onassis. Tevens lagen er kleinere stenen aan de linker- en rechterkant, waaronder de kinderen van het echtpaar zijn begraven. Ik vond het er erg statig uitzien en ik denk dat het Arlington National Cemetery een mooi respectabel gedenkteken voor het gezin van John F. Kennedy heeft gecreëerd.

De broer van John F. Kennedy, Robert F. Kennedy, was een aantal meter verderop begraven, het graf van deze oud senator en presidentskandidaat was een stuk soberder. Een kleine eenzame witte steen met daarop zijn naam, geboorte- en sterfdatum en een meter verderop een wit kruis was alles wat er stond en lag. Het graf had wel de ruimte, want het was het enige graf op een groot groen grasveld. Vanuit het graf van Robert F. Kennedy liepen we verder langs vele duizenden andere grafstenen, gedenktekens en monumenten. Het was er kil en fris en dat paste precies bij de sfeer die op de begraafplaats hing, ik moet zeggen dat ik het erg ingrijpend vond wat ik allemaal om me heen zag staan.

We gingen door naar het memorial amfitheater en het graf van de onbekende soldaat. Het memorial amfitheater wordt gebruikt voor staatsbegrafenissen en tijdens Memorial Day en Veterans Day vinden er vaak plechtigheden plaats. Toen wij er waren was het mooie grote ronde theater helemaal leeg, maar ik kon het me goed voorstellen hoe het er zou zijn wanneer het imponerende theater gevuld was met rouwende of juist vrolijke mensen tijdens festiviteiten.

Aan de voorkant van het memorial amfitheater stond de Tomb of the Unknowns, in het Nederlands het graf van de onbekende soldaat genoemd. Dit graf stond op de top van een heuvel en had uitzicht over Washington D.C. Het graf werd bewaakt door een bewapende soldaat die stilstond maar af en toe langs het graf marcheerde. Voor het graf was een tribune geplaatst waarop het erg druk was met toeschouwers die keken naar het graf en de bewaker. Ook dit schouwspel vond ik weer erg overweldigend om te zien.

Vanuit de Tomb of the Unknowns maakten we nog een klein rondje langs het monument van de overleden crew van de Challenger spaceshuttle. Een jaar eerder hadden we hier al veel van gezien in het Kennedy Space Center en ik wilde nu ook even naar dit gedenkteken toegaan. Het monument bestond uit een drietal stenen met op de rechter steen de afbeelding van de spaceshuttle, op de linker steen de afbeeldingen van de gezichten van de astronauten en in het midden stond een steen met daarop een tekst over het tragische ongeval.  Na het zien van zo veel grafstenen en ellende waren we toch allemaal wat terneergeslagen en somber en ondanks dat het allemaal erg indrukwekkend was besloten we toch maar om het Arlington National Cemetery te gaan verlaten.

Het bezoeken van het Arlington National Cemetery vond ik heel erg de moeite waard. Nog nooit eerder heb ik zo veel verschillende graven en grafstenen bij elkaar gezien. Het was heel erg aangrijpend, groots en imponerend en ik ben er echt wel even stil van geweest. Ik vond het mooi om de graven van de onbekende soldaat en John F. Kennedy te zien en ik zal dit bezoek niet snel meer vergeten. Ik zou het niet aanraden om een hele dag naar deze begraafplaats toe te gaan, want je wordt er natuurlijk niet echt vrolijk van. Na ons bezoek aan het Arlington National Cemetery zijn mijn vrouw en ik ook naar Amerikaanse begraafplaatsen geweest in Nederland en Luxemburg en elk keer weer ben ik onder de indruk.